Καθημερινή παροχή και συνάμα σκοπός της Στέγης Υποστηριζόμενης Διαβίωσης «Ταξίδι» του Συλλόγου ΑμεΑ «ΑΛΚΥΟΝΗ»1 -πέραν της κάλυψης των βιοτικών αναγκών των ενοίκων – είναι και η προαγωγή της ψυχοσυναισθηματικής τους υγείας και η σύνδεσή τους με την κοινωνία. Στα πλαίσια αυτά, πραγματοποιήσαμε μια απογευματινή εξόρμηση στο θρησκευτικό μνημείο – ξωκκλήσι της Παναγίας της Παναξιώτισσας, λίγο έξω από τη Γαυρολίμνη και στην παραλία Κρυονερίου Χάλκειας.

Διασχίζοντας μια όμορφη διαδρομή μέσα από το χωριό, φτάσαμε στο όμορφο ξωκκλήσι. Μέσα σε έναν τόπο κατάφυτο από ελιές και πεύκα, αλλά και αποκομμένο από την κατοικημένη περιοχή, το μοναστήρι της Παναγίας της Παναξιώτισσας (εκ του τοπωνυμίου «Πανακτζή», σύμφωνα με τους ντόπιους) ξεπρόβαλλε επιβλητικό και εντυπωσιακό. Τοποθετώντας το χρονικά στα τέλη του 10ου αιώνα, το ξωκκλήσι χτίστηκε, σύμφωνα με νεότερες έρευνες, πάνω στα ερείπια παλαιοχριστιανικής βασιλικής μεγάλων διαστάσεων. Ο ναός τιμάται στην κοίμηση της Θεοτόκου, ενώ στην ουσία πρόκειται για το καθολικό ενός βυζαντινού μοναστηριού, που συνδυάζει τον ελεύθερο σταυρό με την τρίκλιτη θολωτή βασιλική. Ο περίτεχνος τρούλος του προκαλεί δέος με την άψογη λιθοδομή του. Ανατολικά υπάρχουν τρεις ημικυκλικές αψίδες και δυτικά νάρθηκας, όπου τρεις είσοδοι οδηγούν στο εσωτερικό του ναού.

Εισερχόμενοι στον ναό, έκαναν σε όλους μας αρνητική εντύπωση οι κατεστραμμένες αγιογραφίες και οι «πληγωμένοι» τοίχοι, αποτέλεσμα της βεβήλωσης ολόκληρης της έκτασης της εκκλησίας επί Τουρκοκρατίας, αλλά και του χρόνου. Ό,τι απέμεινε είναι τα απομεινάρια της αγιογραφίας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.

Στον περίβολο του ναού τα βλέμματά μας συγκέντρωσε μια τεράστια αγριελιά, που λέγεται πως βρίσκεται εκεί από όταν χτίστηκε η εκκλησία. Λίγο πιο πέρα, ξεναγηθήκαμε στο Λιοτρίβι, που κάποτε ήταν το μοναδικό στην περιφέρεια και γεμάτο εργάτες, που δούλευαν μέρα – νύχτα. Τώρα, δυστυχώς, στέκει εκεί ερειπωμένο και εγκαταλελειμμένο.

Γεμάτοι όμορφες εικόνες και με πολλά χαμόγελα, ξεκινήσαμε για το Κρυονέρι Χάλκειας. Φτάνοντας στο μέρος αντικρύσαμε ένα ειδυλλιακό τοπίο˙ το βουνό Βαράσοβα με τα ασβεστολιθικά πετρώματα στεκόταν από πάνω μας και απλωνόταν μέχρι τη θάλασσα. Εκεί κάθε χρόνο ορειβάτες από κάθε γωνιά συγκεντρώνονται και κάνουν ορειβασία. Θαυμάζοντας το επιβλητικό βουνό, περπατήσαμε προς την παραλία. Ένα μικρό ρυάκι, που πήγαζε από τη Βαράσοβα, στάθηκε η αφορμή να μάθουμε την προέλευση του ονόματος της περιοχής «Κρυονέρι» (από το κρύο νερό που κυλάει από το βουνό στη θάλασσα). Στην συνέχεια, καθίσαμε στην παραλία του χωριού και απολαύσαμε τον περίπατο στην προβλήτα και τον καφέ μας δίπλα στην θάλασσα.

Κι επειδή ένα τόσο όμορφο μέρος δε θα μπορούσε να έχει παρά «όμορφους» ανθρώπους, θα θέλαμε, σε αυτό το σημείο, να ευχαριστήσουμε τον κύριο Παντελή Ζέλιο και την κυρία Μαρία Παππά για την θερμή υποδοχή, εξυπηρέτηση και φιλοξενία τους στο μαγαζί τους, καθώς και για την μεγάλη αγκαλιά που επεφύλασσαν για τους ενοίκους μας.

Πλημμυρισμένοι από χαρά, όμορφες εικόνες, αξέχαστες στιγμές και… γεμάτα στομάχια, αναχωρήσαμε με το όχημα του Συλλόγου για την Στέγη μας˙ ευτυχείς με την εκδρομή μας, αλλά και έτοιμοι για το επόμενο… «Ταξίδι» μας…!

19059067_807465502745638_6262431927543759770_n 18893469_807465256078996_104189367929113559_n 18921163_807465342745654_1182077086451138862_o 18921857_807465052745683_5934384787525581650_n 18950964_807465272745661_4718816406103007102_n 18952594_807465449412310_4987057450294248326_n 18954946_807465116079010_2404736275083382585_o 18955080_807465122745676_8435108544140245858_o 19023467_807465429412312_2356552879267662121_o 19023671_807465406078981_4622046335246430007_o 19025252_807465439412311_304735940382317090_o 19029558_807465089412346_8225043398139109881_n